تأثیر تمرین استقامتی و مصرف مکمل زنجبیل بر پراکسیداسیون چربی و برخی شاخص های آسیب سلولی مردان غیرفعال

هدف این تحقیق بررسی اثر تمرینات استقامتی و مکمل زنجبیل بر پراکسیداسیون چربی و برخی آسیب¬های سلولی دانشجویان غیرفعال بود.تحقیق از نوع نیمه تجربی و به صورت دوسو کور متقاطع انجام شد. به این منظور از میان دانشجویان غیرفعال داوطلب 20 نفر انتخاب شدند و به صورت تصادفی در یکی از گروه¬های مکمل زنجبیل و دارونما قرار گرفتند. هر دو گروه به مدت 6 هفته، 3 جلسه در هفته به اجرای تمرینات استقامتی پیش¬رونده پرداختند. در این مدت گروه مکمل زنجبیل هر روز دو عدد کپسول حاوی 500 میلی¬گرم پودر زنجبیل و گروه دارونما هر روز دو عدد کپسول نشاسته (یک عدد بعد از صبحانه و یک عدد بعد از شام) مصرف کردند. قبل و بعد از دوره تمرینی و مکمل¬گیری به منظور اندازگیری شاخص پراکسیداسیون چربی یعنی مالون¬دی¬آلدئید و شاخص¬های آسیب سلولی یعنی کراتین کیناز و لاکتات دهیدروژناز خونگیری شد. داده¬ها با استفاده از آزمون کولموگراف-اسمیرنوف و تحلیل واریانس مکرر 2×2 در سطح p≤ 0/05مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد 6 هفته تمرین استقامتی پیش¬رونده موجب افزایش معناداری در فعالیت آنزیم¬های mda, ck, ldh در هر دو گروه دارونما و مکمل پس از 6 هفته تمرین استقامتی پیش¬¬رونده مشاهده شد و مکمل زنجبیل نیز بطور معناداری از افزایش سطح ldh در گروه مکمل جلوگیری کرده بود. براساس یافته¬ها می¬توان گفت 6 هفته مکمل¬گیری زنجبیل در مهار پراکسیداسیون چربی تأثیری نداشته، اما می¬تواند در مهار آسیب سلولی ناشی از تمرین استقامتی پیش¬رونده موثر باشد. با وجود این به تحقیقات بیشتری نیاز است.